''Γιατί κύριε η μέρα έχει 24 κι όχι 25 ώρες ;''.
Εκείνη η επιτιμητική ματιά του στοίχειωνε κάθε μου απορία.
-''Δεν ρωτάμε μην φέρουμε τον άλλο σε δύσκολη θέση'', είχε συμπληρώσει το μεσημέρι η μάνα μου.
Κι έδεσε το γλυκό.
Δεν ρωτάμε.
Και οι απορίες ...θάλασσα.
Αλλο κι αυτή.
Καλή ώρα τέτοια εποχή κι αντί να απολαμβάνω το πλατσούρισμα ,εγώ σκεφτόμουν κι ονειροπολούσα.
Και ντάλα του ήλιου ξαμόλησα την ...ερώτηση.
-''Εκεί που τελειώνει η θάλασσα μπαμπά τι είναι'' ; Και συμπλήρωσα...
-''Πού χύνεται το νερό και δεν τελειώνει'' ;
Γούβα στα βότσαλα έκαναν, από το σήκωμα της άγνοιας οι ώμοι του....
-''΄Ασε με και κάνε κανα μπάνιο...''
- ''Γιαυτό σε στέλνω σχολείο, αλλά εσύ αντί να διαβάζεις παίζεις''.
-''΄Αντε μη σε βουτήξω και κάνεις μπουρμπουλήθρες'' !
΄Εκτοτε κάποιες απορίες έμειναν αγκάθια.
Και αγκύλωναν εικόνες που έφερνε το μυαλό....
Και οι ώρες άφθαστες.
Σκέφτομαι κι αναπολώ, τί μπορεί νά΄ναι η 25η ώρα......Και μονολογώ, ενώ με παίρνει μάτι το μαρτυριάρικο φεγγάρι...(να δείτε που με περνάει παρανοϊκό) !
25=η ώρα μιας μέρας γκαστρωμένης.
Στο ξεχείλωμα που κάνει ο έρωτας , όταν διαφεντεύει το είναι σου.
Χαλασμένο ρολόι, να αντέξει το βάρος της και να χωρέσει όσα στην μέρα έταξα...
Και οι δικαιολογίες παλιές όσο και η πορνεία !
'' Νόμιζα πως είναι νωρίς....''
'' Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα.....''
Μέχρι...'' μαύρη νά ΄ναι η ώρα σου.....'', όταν νευρίαζε η μακαρίτισσα η μάνα μου, για την αργοπορία μου..
Μια ώρα ανύπαρκτη.
Εξοστρακισμένη στην σφαίρα του ουτοπικού.
΄Ολα αυτά σκέφτομαι για να περάσει η ώρα στην σκοπιά .
Το νταβαζιλίκι που μου έτυχε, όταν σαν αφελής, έχοντας πλήρη άγνοια ,δέχθηκα ν΄αλλάξω βάρδια, για να κάτσω μια ώρα παραπάνω με την δικιά μου. Και....να τσακωθούμε κιόλας στο τέλος..
΄Οόόό γκαντέμης...
Η παργματικά 25=η ώρα της 27ης Οκτωβρίου 2013.
Λαθραία ώρα, που με το έτσι θέλω μπαστακώθηκε στην βάρδια μου.
΄Εχουν βουήξει τα ραδιόφωνα ...
΄Ακου στις 4 πμ θα πάτε μια ώρα τα ρολόγια πίσω....
Γαμώ την ατυχία μου....Που θα μου πουν ότι δεν υπάρχει 25=η ώρα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου