Σκοινί κορδόνι χωρίς φιόγκο.
Οι ιδέες- φλασιές που περνούν βολίδα, σαν αυτοκίνητα της formula 1.
Τι θέλουν κι αυτές στην ψυχρολουσία μας ;
Μας προκαλούν τα κανάλια κι η κυβέρνηση σε ALS Challenge, κι εμείς ποιούς να ονομάσουμε-για συνέχεια στην πρόκληση,τα παιδιά μας ή τον γείτονα.
Μοιραία τρώμε κάθε μέρα το μπουγέλωμα για προσφάι.
Περνάνε κι οι ιδέες που προείπα , πετάνε τα νερά απ΄την γούρνα γύρω μας, πιτσιλίζοντας με λάσπες τα ασπρόρουχα.
Φταίνε μετά τα λόγια , που μοιάζουν ένοχα ;
Αγνά γεννιούνται σαν βγαίνουν στο φως, με τις καλύτερες των προθέσεων.
΄Ελα όμως που βγαίνουν σε μολυσμένο περιβάλλον.
Τι να πεις σ΄ένα βομβαρδισμένο τοπίο για τον έρωτα ( προφανώς άσχετο στην κουβέντα .).
Απόκαμαν τα λόγια, πέταξαν τα λευκά τους κι έβαλαν μπότες , ρούχα παραλλαγής, κι αμπέχωνο.
Ακόνισαν τις γωνίες τους, σμίλεψαν πόλεμο τις καταλήξεις, κι έκαναν τις συλλαβές τους παραγγέλματα.
Δεν είναι για περικοκλάδες και φιοριτούρες, κι απ΄την γραμματική εκείνο που σώθηκε
είναι το ποιητικό αίτιο.
Ηχούν τα λόγια ρυθμικά για να εμπεδωθεί ο αγώνας.
Να μείνει ο αντίλαλος στους τοίχους σύνθημα και να πιάσει ο λαός το παρασύνθημα.
Κι η μουσική να σημάνει επαναστατική, να σύρουν τα λόγια βαριά το βήμα τους στους δρόμους, που΄χουν κάνει κατάληψη τ΄αυτοκίνητα.
΄Ολο και πιο λίγος χώρος μένει για το κοινό.
Οι μάντρες του ιδιωτικού μέχρι έξω.
Λαός μικρός.
΄Οχλος πολύς.
Τα δικά μας από μέσα.
Και του κράτους (αλίμονο) δικά μας.
Κοινά είναι των άλλων (που ξέρω εγώ που και πως τα βρήκες).
Κι ύστερα σου λέει τα λόγια πετούν...
Πως να μην πετάξουν, αφού δεν περισσεύει δρόμος να διαβούν, πλατεία ν΄ακουστούν, λιμάνι για να φύγουν.
Αύριο κληρώνει, έλεγαν παλιά οι λαχειοπώλες στην Ομόνοια.
Στο τέσσεροοοο...
-Στα τέσσερα ποτέ.
-Στα δυο κι ανάλαφρα.
-΄Οπου φύγει, φύγει...στο άλλο σύννεφο.
Τις μέρες είναι το πρόβλημα, που μας βλέπουν, κι όλο ζητάνε.
Δόσεις, δόσεις...έγινε το κράτος δοσάς .
Η νύχτα είναι δική μας...και το φεγγάρι , έχει για όλους
Ακόμη στον έρωτα δεν βάλαν ΦΠΑ..
Είπα...Μίλησα, κι αμαρτίαν ουκ έχω...
Το παιχνίδι να ξεκινήσει απ΄την αρχή.
Τα χέρια όλοι πάνω στο τραπέζι ανάποδα.
΄Οπως στην τράπουλα.
-Δικαιοσύνη, αδέρφια !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου